Ο Νίκος Μπελογιάννης για τη διαρκή χρεοκοπία της Ελλάδας

Την περίοδο 1823 - 1922, περίπου το 20% του εθνικού πλούτου της Ελλάδας πήγαινε για την εξυπηρέτηση του χρέους της χώρας, χωρίς να υπολογίζονται τα ετήσια χρεολύσια. Η διαπίστωση ανήκει στον Νίκο Μπελογιάννη, το βιβλίο του οποίου "Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα" (Εκδόσεις Άγρα) περιέχει σημαντικά στοιχεία για τη διαρκή χρεοκοπία της πατρίδας μας. "Οποιος θελήσει να ανιστορήσει τούτη την περίοδο, πολλές φορές θα χρειαστεί να ζητήσει στους ξένους τοκογλύφους και στα κράτη που τους προστάτευαν τις αιτίες για πολλές συμφορές που βρήκαν τη χώρα μας" γράφει ο Μπελογιάννης ο οποίος παρουσιάζει ανάγλυφα τον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα φορτώθηκε (από τις κυβερνήσεις της εποχής) με τεράστια δάνεια.

Με βάση υπολογισμούς του ιδίου, οι οποίοι βασίζονται σε σύγκριση σχετικών εκτιμήσεων από γνωστούς οικονομολόγους όπως ο Αγγελόπουλος και ο Βαρβαρέσος, η Ελλάδα δανείστηκε,  κατά την περίοδο 1823 - 1922, περίπου 1.997 εκατομμύρια γαλλικά φράγκα, είχε ήδη πληρώσει 2.204 εκατομμύρια και χρωστούσε άλλα 2.000 εκατομμύρια το 1922...

Ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση του Μπελογιάννη, το βιβλίο περιέχει αρκετά στοιχεία. Μάλιστα ο ίδιος ο συγγραφέας έφτιαξε ωραίους πίνακες με ΟΛΑ τα δάνεια που έλαβε η χώρα στα πρώτα 100 χρόνια της ανεξαρτησίας της.

Στη σελίδα 310, για παράδειγμα, έχει ένα δισέλιδο πίνακα με τα πρώτα δάνεια που έλαβε η χώρα μέχρι το 1893 από τον οποίο προκύπτει πως το μέσο επιτόκιο δανεισμού (το "πραγματικό" όπως λέει και ο Μπελογιάννης) ήταν κοντά στο 6,7% (δηλαδή όσο μας δανείζουν σήμερα οι αγορές, αλλά υψηλότερα απ' ότι μας δανείζουν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ). Την περίοδο εκείνη τα συνολικά δάνεια που έλαβε η χώρα ανήλθαν σε 766,9 εκατ. γαλλικά φράγκα, αλλά στην Ελλάδα ήρθαν τα 531,2 γιατί τα υπόλοιπα ήταν προμήθειες...

Από το 1893 έως το 1922 η Ελλάδα έλαβε άλλα 985,2 εκατ. γαλλικά φράγκα μέσω δανεισμού με μέσο επιτόκιο περί το 4,5%.

Σε κάθε πίνακα περιέχονται και σχόλια του Ν. Μπελογιάννη για το που πήγαν τα διάφορα δάνεια. "Δήθεν για εξοπλισμούς" γράφει για το Δάνειο Εθνικής Αμυνας του 1907, ενώ για τα περίφημα Δάνεια Ανεξαρτησίας γράφει πως "τα 'φαγαν σχεδόν στο σύνολό τους οι ξένοι τοκογλύφοι και τυχοδιώκτες και οι ντόπιοι αστοκοτζαμπάσηδες"...