Η καμαριέρα και ο Δημοκλής

Το παράδειγμα εκείνου του λαμπρού νέου των Αθηνών, του Δημοκλή, φέρνει στο νου η ηρωική στάση της καραμαριέρας η οποία αντιστάθηκε (χωρίς να έχει μαύρη ζώνη στο καράτε) στην επίθεση του Ντομινίκ Στρως Καν, όπως τουλάχιστον καταγγέλει η ίδια

O Δημοκλής, που είχε και το παρατσούκλι «’Ομορφος», ήταν ο φλογερώτερος έρωτας του Δημητρίου του Πολιορκητή τον καιρό που ο γιός του φοβερού στρατηλάτη Αντίγονου του Μονόφθαλμου κατέκτησε και έμενε στην Αθήνα. Ο έφηβος ωστόσο αντιστέκονταν σ’ όλα τα δώρα και τις απειλές, απόφευγε τις παλαίστρες και τα δημόσια μέρη, πήγαινε σε λουτρά ιδιωτικά, για να ξεφεύγει το κυνηγητό του βασιλιά. Σε ένα τέτοιο ιδιωτικό λουτρό ήταν όταν, ενώ λούζονταν, μπήκε ο Δημήτριος ‘ μη έχοντας βοήθεια καμιά, ούτε από πού να ξεφύγει, τράβηξε το καπάκι του καζανιού και πήδησε στο καυτό νερό, σώζοντας με το θάνατο την αγνότητά του!

 Αλλου είδους όμως ήταν ο γιος του Κλεομέδοντα, ο Κλεαίνετος ‘ αυτός γύρεψε σαν αμοιβή από το Δημήτριο, να χαριστούν του πατέρα του 50 τάλαντα πρόστιμο, που χρώσταγε στην πόλη ‘ κι ο Πολιορκητής έδωσε στον Κλεομέδοντα γράμμα προς το δήμο των Αθηναίων και ζήταγε την άφεση της ποινής. Τάχασαν όταν τ’ ακούσανε ‘ και ψήφισαν : να υποχωρήσουν τώρα, αλλά να μην έχει από εδώ κ’ εμπρός κανένας πολίτης το δικαίωμα να φέρνει επιστολή συστατική από το βασιλιά στο δήμο. Θύμωσε όμως τόσο με το ψήφισμα ο Δημήτριος, "που όχι μονάχα τσακίστηκαν να τ’ αναιρέσουν, παρά και καταδίκασαν σε θάνατο ή εξορία όσους το προτείνανε ή συνηγορήσανε για δαύτο".  

Κάνε με καλά Θεέ μουουου!!!

Προσοχή σε αυτούς που ζητούν αυξήσεις μισθού...

Το 1851, η αμερικανική εφημερίδα New York Herald Tribune του Horace Greeley, είχε έναν εξαιρετικό ανταποκριτή στο Λονδίνο. Το όνομά του ήταν Καρλ Μαρξ! Είναι γνωστό πως ο ανταποκριτής της πανίσχυρης τότε αμερικανικής εφημερίδας αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, με την οικογένειά του να πλήττεται από την αρρώστια.

Ο Μαρξ πίεζε συνεχώς τόσο τον Greeley, όσο και τον διευθυντή της Herald Tribune Charles Dana για μια αύξηση του …τεράστιου μισθού των 5 δολαρίων. Αυτό τον μισθό, ο Μαρξ και ο Εγκελς ονόμασαν “the lousiest petty bourgeois cheating”!

Όμως τόσο ο εκδότης, όσο και ο διευθυντής ήταν ανένδοτοι: Καμία αύξηση μισθού στον εξαιρετικό, κατά τα άλλα, ανταποκριτή. Στο τέλος, ο Μαρξ αναζήτησε άλλους τρόπους προκειμένου να ζήσει την οικογένεια και αποχώρησε από την Herald Tribune. Επικεντρώθηκε «στο σκοπό» και «έσπειρε το σπόρο του Μαρξισμού, του Λενινισμού, του Σταλινισμού και του Ψυχρού Πολέμου»

«Τι θα είχε συμβεί αν αυτή η καπιταλιστική εφημερίδα της Νέας Υόρκης τον είχε μεταχειριστεί καλύτερα;» «Αν ο Μαρξ είχε παραμείνει ένας ανταποκριτής τότε η ιστορία μπορεί να ήταν διαφορετική», είχε υποστηρίξει στις 27 Απριλίου του 1961 ο Τζ. Κένεντι, κατά τη διάρκεια της ετήσιας ομιλίας του Προέδρου προς τον Τύπο (την ετήσια εκδήλωση της American Newspaper Publishers Association).

«Ελπίζω πως όλοι οι εκδότες θα έχουν αυτό το μάθημα στο μυαλό τους την επόμενη φορά που θα κληθούν να εξετάσουν ένα αίτημα για μικρή αύξηση μισθού από κάποιον περίεργο συνεργάτη τους» είχε πει τότε ο Κένεντι…

Κάποιοι απλώς ανάβουν κερί στον Αϊ Εμ Εφ - Κάποιοι άλλοι τον έχουν αγκαζέ*

* Με φόντο πάλι τις (ηλεκτρικές) λαμπάδες!

Ο ΓΑΠ έχει πραγματικά πένθιμο ύφος. Αυτός ο Θαπατέρο χαζογελάει...

Οι Αραβες επενδυτές και άλλα γραφικά

Τα πετροδολάρια δεν θα έρθουν τελικά όσο εύκολα επιδίωκε η κυβέρνηση. Γι' αυτό χαμηλώνουν οι τόνοι για το υποτιθέμενο κύμα επενδύσεων από τους Αραβες στην Ελλάδα. Ηδη δύο από τις πρώτες και πολυδιαφημισμένες κινήσεις αραβικών κεφαλαίων στην Ελλάδα, η εξαγορά των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και η ενεργειακή επένδυση στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας, αντιμετωπίζουν προβλήματα και βρίσκονται υπό έντονη αμφισβήτηση. Η αλλαγή πλεύσης είναι εμφανής και στις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών τα οποία ελπίζουν πως θα υπάρξουν λιγότερες δυσκολίες στην προσέλκυση κεφαλαίων από την Κίνα.
Οι πρώτες επαφές με επενδυτές που ενδιαφέρονται για τους προς ιδιωτικοποίηση οργανισμούς  δείχνουν, πάντως, πως επικρατέστεροι υποψήφιοι είναι δυτικοευρωπαϊκοί όμιλοι. Οι τελευταίοι δεν έχουν κανένα λόγο να επιτρέψουν στα αραβικά κεφάλαια να διεισδύσουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Με τη συνδρομή και των Βρυξελλών, οι Αραβες δεν έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να αποκτήσουν στρατηγικής σημασίας περιουσιακά στοιχεία εντός της Ε.Ε. (από τις μεταφορές μέχρι την ενέργεια) και η παρουσία τους περιορίζεται σε μειοψηφικές συμμετοχές για λόγους αβροφροσύνης...

Οι αστοχίες κυβερνητικών στελεχών ενδέχεται να οδηγήσουν σε ναυάγιο την επένδυση για την κατασκευή μονάδας ηλεκτροπαραγωγής και σταθμού φυσικού αερίου (LPG) στην περιοχή του Αστακού, συνολικού ύψους περί τα 3 δισ. ευρώ. Παρά το γεγονός πως στο έργο εμπλέκεται και επικοινωνιολόγος (ο συνεργάτης του πρωθυπουργού, αλλά και του Κατάρ Γ. Σεφερτζής) η υπόθεση έχει ήδη κολλήσει σε επικοινωνιακές συμπληγάδες... Διαφημίστηκε από κάποιους στην κυβέρνηση ως επένδυση του Κατάρ, αλλά στην πορεία διαπιστώθηκε πως το αραβικό εμιράτο πρόκειται να συμμετάσχει (τουλάχιστον στο σταθμό ηλεκτροπαραγωγής) με μειοψηφικό ποσοστό, περί το 33%. Υποτίθεται πως η συμφωνία επετεύχθη επί της παρούσης κυβέρνησης, αλλά στην πραγματικότητα "ζυμώνεται" εδώ και πάρα πολύ καιρό από διάφορους παράγοντες οι οποίοι ανήκουν στο κυβερνών κόμμα.
Ταυτόχρονα εμφανίστηκαν και άλλοι επενδυτές όπως οι δύο παλαιστινιακές οικογένειες (Σαμπάχ και Χούρι) που ελέγχουν τον κατασκευαστικό κολοσσό CCC. Η Consolidated Contractors Corp. έχει έδρα την Αθήνα, με βάση ειδικό καθεστώς λειτουργίας, και είναι σήμερα η μεγαλύτερη τεχνική εταιρεία της Μέσης Ανατολής. Την εικόνα συμπληρώνει άγνωστη γερμανική εταιρεία (Rosebud) η οποία διοικείται από τον κ. Γ. Αντωνιάδη. Ο κ. Αντωνιάδης εμφανίστηκε ως γκουρού από κάποιους στην κυβέρνηση με ειδικότητα στην παραγωγή ενέργειας από άλγη... Τέτοια έργα της Rosebud, πάντως, δε μπορεί κανείς να βρει εύκολα στην παγκόσμια αγορά.
Μαζί με τη σύγχυση και το συνωστισμό επενδυτών, σε ένα έργο το οποίο υποτίθεται πως θα υλοποιούσε το Κατάρ, άρχισε και το κυβερνητικό γαϊτανάκι για το ποιος στηρίζει ή όχι τη μονάδα ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο LPG. Τέτοιου τύπου μονάδες θεωρούνται υψηλής επικινδυνότητας και ήδη στο υπουργείο Περιβάλλοντος διαρέουν πως ο ένας υφυπουργός την υποστηρίζει, ενώ η υπουργός κρατάει αποστάσεις. Το κλίμα αμφισβήτησης του έργου πέρασε στη συνέχεια στην τοπική κοινωνία και ήδη στην περιοχή δημιουργούνται κινήσεις κατά της επένδυσης, με τη συμμετοχή και καθηγητών του πανεπιστημίου Πατρών. 

Soros Speaking...

George Soros Speech
Institute of International Finance, Vienna, Austria
June 10, 2010

In the week following the bankruptcy of Lehman Brothers on September 15, 2008 - global financial markets actually broke down and by the end of the week they had to be put on artificial life support. The life support consisted of substituting sovereign credit for the credit of financial institutions which ceased to be acceptable to counter parties.

As Mervyn King of the Bank of England brilliantly explained, the authorities had to do in the short-term the exact opposite of what was needed in the long-term: they had to pump in a lot of credit to make up for the credit that disappeared and thereby reinforce the excess credit and leverage that had caused the crisis in the first place. Only in the longer term, when the crisis had subsided, could they drain the credit and reestablish macro-economic balance. This required a delicate two phase maneuver just as when a car is skidding, first you have to turn the car into the direction of the skid and only when you have regained control can you correct course.

The first phase of the maneuver has been successfully accomplished - a collapse has been averted. In retrospect, the temporary breakdown of the financial system seems like a bad dream. There are people in the financial institutions that survived who would like nothing better than to forget it and carry on with business as usual. This was evident in their massive lobbying effort to protect their interests in the Financial Reform Act that just came out of Congress. But the collapse of the financial system as we know it is real and the crisis is far from over.

Μπατατούδης: Αλλο ένα πουλέν της εκσυγχρονιστικής περιόδου...

Η αίθουσα του ξενοδοχείου Hilton ήταν κατάμεστη. Οι καλεσμένοι μπορούσαν να δουν σε γιγαντοοθόνη την εικόνα από την πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης με φιλάθλους του ΠΑΟΚ να παραλληρούν κατά τη διάρκεια δηλώσεων του προέδρου της ομάδας. Η ομιλία του προέδρου, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου, μεταδίδονταν ζωντανά στη συμπρωτεύουσα και η πλατεία πήρε φωτιά όταν ανακοίνωσε πως ο ΠΑΟΚ θα μπει στο χρηματιστήριο (υπενόησε αυτό της Νέας Υόρκης, όχι της Αθήνας!). Οι ίδιοι φίλαθλοι φώναζαν λίγους μήνες μετά το "Μπατατούδη, Μπατατούδη, δε χορεύει νηστικό αρκούδι"!

Ο πρόεδρος δεν ήταν άλλος από τον Γιώργο Μπατατούδη, πρώην ιδιοκτήτη της τεχνικής εταιρείας ΕΡΓΑΣ, της Intersat, τηλεοπτικού σταθμού, κλπ. Ο επιχειρηματίας συνελήφθη στις αρχές της εβδομάδας στην Τρίπολη της Λιβυής καθώς είχε καταδικαστεί τον Απρίλιο του 2009, από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης, σε δέκα χρόνια κάθειρξη χωρίς αναστολή για υπεξαίρεση 7,3 εκατ. ευρώ από τα ταμεία της ποδοσφαιρικής ομάδας. Ο Γ. Μπατατούδης, από τα "πουλέν" των κερδοσκόπων την περίοδο της χρηματιστηριακής παραφροσύνης στα τέλη της δεκαετίας του '90, πέρασε τα τελευταία δέκα χρόνια από δικαστήριο σε δικαστήριο. 

Αναρριχήθηκε με μεγάλη ταχύτητα στην αφρόκρεμα του χρηματιστηρίου στα μέσα της ίδιας δεκαετίας, αλλά εξαφανίστηκε το ίδιο γρήγορα όταν άρχισαν να σπάνε οι "φούσκες" της Σοφοκλέους. Ηταν ένα από τα σύμβολα της ευφορίας στο Χ.Α. που έφτασε να γίνει γιγαντοαφίσσα του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2000!

Στα πέντε χρόνια που βρέθηκε στον αφρό ο Γ. Μπατατούδης κατάφερε να συνεργαστεί με σχεδόν όλους τους εμπλεκομένους σε σκοτεινές υποθέσεις του επιχειρείν, της πολιτικής, της δικαστικής εξουσίας και όχι μόνο: Από τον πρώην γενικό διευθυντή της Siemens Hellas Ηλία Γεωργίου μέχρι τον πρώην επικεφαλής της Αγροτικής Πέτρο Λάμπρου, την πρώην ανακρίτρια Κ. Μπουρμπούλια, χρηματιστές που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα, κλπ. Μετετράπη από ιδιοκτήτη μιας μεσαίας τεχνικής εταιρείας σε πρόεδρο ποδοσφαιρικής ομάδας, επενδυτή στις τηλεπικοινωνίες, καναλάρχη και υποψήφιο (πάντα σύμφωνα με τις φήμες που φιλοξενούσαν οι παραχρηματιστηριακές στήλες, αλλά και τα πρωτοσέλιδα της εποχής...) για την αγορά του ΟΤΕ, της Ολυμπιακής και ότι άλλο βάζει ο νους σας.

Πριν "απογειωθεί" μαζί με τις μετοχές των ΕΡΓΑΣ και Intersat, ο Γ. Μπατατούδης είχε καλό όνομα μεταξύ των εργολάβων. Ηταν ένας από τους εμπνευστές της ιδέας για εξαγορά του κτήματος Καμπά και η ΕΡΓΑΣ ήταν μία από τις πέντε κατασκευαστικές επιχειρήσεις που απέκτησαν την τεράστια ακίνητη περιουσία (σήμερα ελέγχεται αποκλειστικά από τον όμιλο ΕΛΛΑΚΤΩΡ). Η ΕΡΓΑΣ συμμετείχε, επίσης, στην κοινοπραξία που κατασκεύασε και διαχειρίζεται την Αττική Οδό, ενώ ήταν μία από τις πρώτες ελληνικές τεχνικές εταιρείες που βγήκαν στη Δυτική Ευρώπη. Ανέλαβε έργα στη Γερμανία, αλλά δυστυχώς αποκόμισε μόνον ζημιές.

Ηρθε, όμως, η εποχή της χρηματιστηριακής "φούσκας" και των αετονύχηδων που φούσκωσαν τα μυαλά του πρώην ιδιοκτήτη νυχτερινών κέντρων και εργολάβου. Οι απίστευτες υπεραξίες της εποχής, η "φάμπρικα" με τα δημόσια έργα του Β' ΚΠΣ (ύψους δεκάδων δισ. ευρώ) και ο εύκολος δανεισμός (χάρη στις προνομιακές σχέσεις με το πολιτικό σύστημα που εξασφάλισαν τα έργα...) επιτρέπουν στον Γ. Μπατατούδη να ανοίξει φτερά. Στις γενικές συνελεύσεις της ΕΡΓΑΣ, που πραγματοποιούνται στο ιστορικό ξενοδοχείο Acropol της Πατησίων, που είχε αποκτηθεί από τον επιχειρηματία, επικρατεί πανηγυρική ατμόσφαιρα. Ανακοινώνονται σχέδια επί σχεδίων, με τη διοίκηση να δηλώνει πως συζητά με επενδυτές (αμερικανούς, κλπ) για σειρά πρωτοβουλιών.

Τίποτα από όλα αυτά δεν υλοποιείται. Ο Γ. Μπατατούδης έχει προλάβει, όμως, να αποκτήσει την ανενεργό εισηγμένη εταιρεία "Οίνων και Οινοπνευμάτων" την οποία μετονομάζει σε Intersat και αρχίζει τη μεγάλη περιπέτεια στο χώρο του αθλητισμού (ελέγχει πλέον τον ΠΑΟΚ), των τηλεπικοινωνιών (τότε αρχίζει η απελευθέρωση της ελληνικής αγοράς) και των media. Σύμβουλοι στην Intersat είναι κορυφαία στελέχη όπως ο Ηλ. Γεωργίου και άλλα ηχηρά ονόματα. Ο επιχειρηματίας αποκτά τον τηλεοπτικό σταθμό Seven X και ανακοινώνει επένδυση για τη δημιουργία ψηφιακού δορυφορικού "μπουκέτου" (όπως η Nova) και σειράς άλλων υπηρεσιών media και telecoms.

Οι μετοχές των ΕΡΓΑΣ και Intersat απογειώνονται στη διάρκεια του 1999, αλλά οι επενδύσεις δεν προχωρούν. Στο μεταξύ διάφοροι επιτήδειοι πλευρίζουν τον Γ. Μπατατούδη. Οι τεράστιες εκπτώσεις με τις οποίες έχει αναλάβει τα έργα η τεχνική εταιρεία αρχίζουν να παράγουν ζημιές, ενώ τα φιλόδοξα σχέδια της Intersat αποδεικνύονται απλές δηλώσεις με στόχο το "φούσκωμα" της μετοχής. Το χρηματιστήριο αρχίζει να καταρρέει, αλλά ο Γ. Μπατατούδης δεν παραδίδει τα όπλα. Στις γενικές συνελεύσεις της ΕΡΓΑΣ στο Acropol δεν υπάρχει πλέον πλούσιος μπουφές, αλλά μερικά βουτήματα. Ο πρόεδρος, πάντα λιγομίλητος, είναι εμφανώς προβληματισμένος.

Συνεχίζει, όμως, να μιλάει για επενδυτές που θα αγοράσουν την ΕΡΓΑΣ και άλλα ηχηρά παρόμοια. Είχε προλάβει να πωλήσει το Acropol στο υπουργείο Πολιτισμού την περίοδο Ευαγγ. Βενιζέλου. Το ξενοδοχείο υποτίθεται πως θα φιλοξενούσε το υπουργείο, αλλά στην πορεία αποκαλύφθηκε πως χρειάζονταν εκτεταμένες παρεμβάσεις για τη στήριξή του. Μέχρι σήμερα παραμένει ερείπιο...

Παραμονές των εκλογών του 2000, ο Γ. Μπατατούδης λαμβάνει δάνειο 7 δισ. δραχμών από την Αγροτική για να στηρίξει τις μετοχές που υποχωρούν. Εκείνη την εποχή είχε στηθεί ολόκληρη φάμπρικα από την κυβέρνηση Σημίτη η οποία είχε μετατρέψει τη χρηματιστηριακή φούσκα σε προεκλογικό σύνθημα... 

Ο τότε διοικητής της Αγροτικής Π. Λάμπρου έδωσε και άλλο ένα δάνειο στον Γ. Μπατατούδη το 2002. Οι πιστώσεις της τράπεζας προς διάφορους επιχειρηματίες που είχαν εμπλακεί με χρηματιστηριακά σκάνδαλα ερευνήθηκαν από τη διοίκηση Μηλιάκου (επί Ν.Δ.), αλλά ο Π. Λάμπρου αθωώθηκε. Ο Γ. Μπατατούδης δεν καταδικάστηκε τελεσίδικα για καμία από τις χρηματιστηριακές υποθέσεις που κατηγορήθηκε. Τελικά την πλήρωσε επειδή έμπλεξε με το ποδόσφαιρο...